Titán: lúa de Saturno intriga por anomalías na súa superficie

A lúa máis grande de Saturno, Titán, que presenta o índice máis alto de habitabilidade, ten intrigada á comunidade científica.

Os fortes refachos rexistrados no planeta, que até agora se cría alcanzaban os 70 kms/h, superaron os 300 kms/h, segundo un estudo da Universidade de Tennessee.

O equipo de científicos, liderado por Devon Burr, especialista en Ciencias Planetarias, recreou durante 6 anos, nun túnel de vento da Nasa, as condicións ambientais e climáticas que se dan na superficie de Titán. Mediante este estudo, chegouse á premisa de que os ventos non superaban os 70 kms/h; con todo, as novas probas descartan esta teoría. Cabe resaltar que o experimento de Burr fíxose grazas aos datos da sonda Cassini.

Concluír, ademais, que para mover as dunas do planeta, os ventos debían ser polo menos un 50% máis fortes do estimado ata agora. Así mesmo, descubriuse que as ráfagas de vento prodúcense unha vez ao ano en Saturno, o que equivale a 30 anos na Terra.

Descobren un dinosaurio con cornos e fociño picudo do tamaño dun corvo

Investigadores do Museo de Paleontoloxía Raymond M. Alf en Claremont, California, descubriron en Montana (EE.UU.) os restos dunha nova especie dun diminuto e curioso dinosaurio que habitou a zona fai uns cen millóns de anos. O animal tiña o tamaño dun corvo, un fociño picudo e as fazulas afiadas. Os científicos creen que é o dinosauro con cornos máis antigo de América do Norte.
CRÁNIO DO "AQUILOPS AMERICANUS".

Segundo explican na revista PLoS ONE, o dinosauro do Cretácico Inferior, bautizado como "Aquilops americanus", posuía un pequeno cráneo de 84 mm de longo e distinguíase por varias características, como un óso frontal en forma de pico e unha alargada e puntiaguda cavidade sobre a fazula. En vida, os autores estiman que tiña o tamaño dun corvo.

Os paleontólogos creen o Aquilops está relacionado con especies similares de Asia. Este descubrimento, xunto cos rexistros fósiles doutros lugares, permite aos autores reforzar a idea de que se produciu un evento migratorio intercontinental entre Asia e América do Norte durante o Cretácico inferior, fai entre 113 e 105 millóns de anos.

«Aquilops viviu case 20 millóns de anos antes que o dinosaurio con cornos máis antigo ata agora coñecido de América do Norte», di Andrew Farke, responsable da investigación. «Aínda así, sorprendeunos que estaba máis estreitamente relacionado cos animais asiáticos que cos de América».

Un físico presenta unha nova e provocativa teoría de por que existe a vida

Un físico de EUA propuxo unha teoría innovadora acerca da orixe e a posterior evolución da vida. Segundo as súas palabras, a súa idea é moi simple, xa que a vida se deriva das leis fundamentais da mesma natureza.

JEREMY ENGLAND


Dende o punto de vista da física, hai unha diferenza esencial entre seres vivos e cúmulos inanimados de átomos de carbono. Os primeiros tenden a capturar moito mellor a enerxía do seu ámbito e disipala en forma de calor. Jeremy England, profesor do Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts, elaborou unha fórmula matemática que, segundo cre, explica esta capacidade.

A fórmula, baseada na física, indica que cando un grupo de átomos é impulsado por unha fonte externa de enerxía (como o sol) e rodeado por un 'baño' de calor (como o océano ou a atmosfera), pouco a pouco se reestrutura a si mesmo co fin de disipar cada vez máis enerxía. Isto podería significar que en determinadas condicións a materia adquire o atributo físico clave asociado coa vida.

"Podes empezar cun grupo aleatorio de átomos, e se o sometes á luz durante un período de tempo abondo, non debería ser tan sorprendente que ao final obteñas unha planta", dixo England, citado polo portal Business Insider.

"Por suposto, non estou a dicir que as ideas darwinistas están equivocadas. Ao contrario, só estou a dicir que dende a perspectiva da física, se podería entender a evolución darwinista como un caso especial dun fenómeno máis xeral", explicou o profesor.

Investigadores reconstrúen por primeira vez os epigenomas dun neandertal e dun denisovan

Comparando os seus patróns epixenéticos cos dos humanos modernos, puideron identificar os xenes cuxa actividade difire entre esas especies, e que marcan os cambios evolutivos que configuraron a nosa especie, é dicir, que nos fixeron ser como somos actualmente.

Ao desentrañar como se regulaban os xenes nos neandertales e osdenosivares, este estudo achega por primeira vez datos acerca da evolución da regulación dos xenes nos humanos e abre unha ventá á exploración xenética en especies que se extinguiron hai decenas de miles de anos.

No traballo, coordinado por Liran Carmel, da Universidade de Xerusalén, participou a Unidade de Epixenética do Cancro do Instituto Universitario de Oncoloxía do Principado de Asturias Obra Social Cajastur (Universidade de Oviedo), dirixida polo doutorMario Fernández Fraga, investigador do CSIC-CNB.

O profesor da Universidade de Cantabria e do Instituto de Investigación Valdecilla (IDIVAL), José A. Riancho, colaborou tamén nos traballos desenvolvidos polo equipo internacional.

"Algunhas das diferenzas nos patróns epixenéticos afectan a xenes relacionados co desenvolvemento dos ósos e poderían explicar as diferenzas entre o esqueleto desas especies antigas e os humanos actuais", comenta Fernández Fraga.

Outras afectan a xenes relacionados co sistema cardiovascular e o sistema nervioso, os cales se asociaron con enfermidades como oalzhéimer ou a esquizofrenia.

Hubble alonga dez veces a capacidade para medir distancias ás estrelas

Utilizando o Telescopio Espacial Hubble da NASA, os astrónomos poden agora medir con precisión a distancia das estrelas ata 10.000 anos luz de distancia, 10 veces máis lonxe que antes.

Os astrónomos desenvolveron unha nova forma novidosa de utilizar o xa venerable telescopio espacial de 24 anos de idade mediante o emprego dunha técnica chamada 'exploración espacial', que mellora drasticamente a precisión do Hubble para realizar medicións angulares. A técnica, cando se aplica ao antigo método para medir distancias chamado paralaxe astronómica, estende a fita métrica do Hubble 10 veces máis lonxe no espazo.

"Espérase que esta nova capacidade produza novos coñecementos sobre a natureza da enerxía escura, un compoñente misterioso do espazo que está a empurrar o Universo cara a fóra a un ritmo cada vez máis rápido", dixo o Premio Nobel Adam Riess, do Instituto Científico do Telescopio Espacial (STScI ) en Baltimore.

Os dinosaurios encolleron durante 50 millons de anos para chegar a aves.

Un estudo internacional revela que a liñaxe de dinosauros que evolucionou cara ás aves necesitou preto de 50 millóns de anos para conseguir reducir o seu tamaño ao dun paxaro. Este proceso de evolución constante favoreceu que, antes da aparición da primeira ave documentada, xurdisen especies con ás e plumas que experimentaron co voo.

Os xigantes e pesados dinosauros transformáronse en pequenas e áxiles aves tras un proceso de encollemento que se estendeu ao longo de 50 millóns de anos, un tempo máis extenso do que se cría ata agora. Esta é a principal conclusión do traballo que científicos das universidades de Adelaida (Australia), Boloña (Italia),Southampton (Reino Unido) e Debrecen (Hungría) publican esta semana na revista Science.

A liñaxe evolutiva das actuais aves voadoras empezou hai ao redor de 210 millóns de anos a finais do Triásico. A partir dese período, o peso corporal da orde dos dinosauros terópodos, do que descenden as aves, foi diminuíndo progresivamente dende os 163 kg aos 0,8 kgdo primeiro paxaro coñecido, o Archaeopteryx, con carácteres intermedios entre os dinosauros emplumados e as aves modernas. Sempre existiu gran controversia acerca da orixe deste xero debido á ambigüidade dos seus trazos.

O coche voador xa é unha realidade

Nunha feira en Viena a semana pasada, a empresa eslovaca AeroMobil mostraba un prototipo dun auto capaz de voar que se encontra practicamente listo para saír ao mercado. O chamado 'Aeromóvil 3.0' é un vehículo con capacidade para dúas persoas que pode retraer as súas ás para transformarse nun elegante coche- 'roadster'. Un tanque de gas pode cubrir 430 millas no aire ou 540 millas no chan.

En comparación cos dous primeiros prototipos, o 3,0 é especialmente lixeiro e compacto grazas á utilización de materiais de fibra de carbono. O vehículo pode ascender ata 9.800 metros e voar a esta altura a unha velocidade de 200 quilómetros por hora.

Por suposto, tan pronto como empezamos a falar de coches voadores, unha serie de problemas de seguridade entran en xogo, pero, ao parecer, os enxeñeiros de Aeromóvil dotaron o vehículo coas características e os equipos de seguridade axeitados.

"Cos dispositivos GPS instalados, un piloto automático e un sistema de paracaídas de emerxencia, así como un xogo completo de farosLED e sinais de xiro homologados para o tráfico urbano, o dispositivo revolucionario é agora o máis próximo da súa clase a estar listo para o uso público", apunta o portal de ideas estadounidense PSFK.

O Aeromóvil xa foi ' pre-certificado' pola Autoridade de Aviación Civil de Eslovaquia. Non obstante, non está claro cando vai estar dispoñible á venda.

"O que a xente necesita saber é que a certificación pode tomar anos e as probas poden necesitar moito tempo", sinalou Stefan Vadocz, xefe de relacións públicas da compañía, citado por 'The Washington Post '.